Na minstens een half uur aan een prikkende hoofdhuid te hebben geleden en minimaal een uur onder de schroeiende droogkap te hebben gezeten, kwam je getransformeerd als teendiva tevoorschijn met glad haar. Mede dankzij de krulspelden die je voortaan dagelijks voor het slapen gaan moest indoen, had je mooie krullen. Moeder en dochter beiden dolblij dat ze zijn verlost van het wekelijkse was & v(l)echtritueel. Niet wetende dat ze nu de deur hadden geopend naar mogelijke jarenlange ellende.

Als stadse meid kon je je vroeger niet vertonen met een kroeskop. Vooral in de grote steden was het relaxen van het haar vanzelfsprekend geworden als je eenmaal op de middelbare school zat en later als je de professionele wereld inging. Dus ondanks alle drama bleef ik relaxen. Wat moest ik anders met die dikke bos op mijn hoofd? Behalve de relaxer, heb ik de curly, de weave, de extensions en zelfs de schaar in mijn haar gehad. Ik zal het maar niet hebben over de talloze producten die ik steeds weer kocht, omdat dit "HET" product was dat ervoor zou zorgen dat mijn haar zou groeien, of dat ik geen last meer zou hebben van onooglijke schilfers, of van haar dat steeds weer langs de haarlijn brak.

Eerlijk gezegd, ik hield niet meer van mijn haar. Het was een last geworden en ik had regelmatig last van een ‘Bad Hair Day’.

Het was dan ook deze jarenlange frustratie die mij in 2003 ertoe bewoog mijn horizon te verbreden en te kijken welke mogelijkheden er nog meer voor mij en mijn haar waren. Helaas was destijds, vooral in Nederland, de haarindustrie nauwelijks gericht op vrouwen met onbehandeld kroeshaar, die ‘natural’ wilden blijven en toch representatief voor de dag wilden komen. Maar na een hele lange zoektocht en veel vragen stellen, heb ik in mei 2006 eindelijk afscheid genomen van de extensions, weaves, haarvet, schilfers, zwak brekend haar, enzovoorts.